Weer wat geleerd

Zo langzamerhand wordt het steeds meer duidelijk, dat social media leuke uitdagingen bieden voor het onderwijs. Eerlijk gezegd veel meer dan ik dacht.
Het vorige bericht in dit blog geeft een overzicht van nieuwe wetenswaardigheden. Daaruit blijkt dat het kennen van de mogelijkheden alleen niet genoeg is, maar ook dat een methodische aanpak voor de toepassing voorwaarde is voor goed gebruik. Door de veelheid van mogelijkheden ligt overkill op de loer, gewoon omdat het zo leuk is om alles uit te proberen en ook omdat de leerlingen er nieuwsgierig naar zijn en alles willen uitproberen. Dan wordt het meer een spelletje -en een leuk spelletje- maar dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Gelukkig of helaas -het is maar hoe je het bekijkt- steekt de ICT-afdeling van het ROC waar ik werkzaam ben er een stokje voor dat niet alles zo maar in te zetten is. Uit veiligheidsoverwegingen zijn bepaalde toepassingen niet mogelijk en daar valt niet over te soebatten.

Het belangrijkste dat ik de afgelopen weken heb bijgeleerd is, dat ik goed voor ogen moet houden, dat de leerdoelen leading blijven, de didactische werkvormen daarop aangepast dienen te worden en dan pas bekeken moet worden welke keuze ik moet maken uit de veelheid van mogelijkheden aangepast aan doelen en werkwijzen. Maar eigenlijk zou ik zo graag in de valkuil springen en eerst kijken wat ik nu eens wil proberen en hoe ik dat kan inzetten voor de eerstkomende les. Verleidelijk....

Het overzicht van Harris en Hofer geeft een veelheid aan alternatieven voor didactische werkvormen in de ICT sfeer. Ik probeer eigenlijk elke week met meer of minder succes iets nieuw uit en zo ontwikkel ik kennis en vaardigheden op dit gebied met vallen en opstaan.

Het uitproberen kost wel tijd, want handig ben ik nog steeds niet, en tijd heb ik nog te weinig, maar het hoeft niet allemaal tegelijk en nu. Bij blijven en alert blijven en blijven experimenteren is voorwaarde voor verdere ontwikkeling.